Dag 40 (di 3-nov) @ Phnom Penh

Bam bam bam, fijne manier om wakker te worden om 6:30. Word er achter ons hostel even een nieuw gebouw neergezet. Gelukkig stopte het nu zo en dan voor een tijdje, waardoor we gelukkig nog even konden weg sukkelen. Om 10:00 zijn we gaan ontbijten omdat we om 10:30 met onze tuk tuk chauffeur hadden afgesproken. Deze stond zelfs al op ons te wachten. Na een rit van ongeveer 14 km waren we bij de killing fields. Onderweg zijn wij incl. de tuk tuk chauffeur nog even kapot gegaan van het lachen. Een tuk tuk beladen met tapijten dacht wel even een heuveltje op te rijden, helaas voor hem haalde hij het net niet en begon weer achteruit te rollen. Hij ging vol in de remmen met dit als gevolg: 

 Eenmaal bij de killing fields kregen we een apparaat voor een audio tour. Pffff dit was wel even wat anders dan het feesten en relaxen in Cambodja tot dusver. Tussen 1975 en 1978 zijn er tussen de 1,5-2,5 miljoen inwoners van Cambodja vermoord door het regime (rode khmer) van Pol Pot. Van de 20.000 moslims hebben er maar 5 de genocide overleeft. Van de 80.000 monikken zijn er maar 40-50 die het overleeft hebben. Het is zo raar om over een grasveld te lopen wat eigenlijk een groot massagraf is.  

 Aangezien het afgelopen dagen flink heeft geregent zie je op sommige plekken nog steeds stukken kleding en resten van botten aan het oppervlak verschijnen van slachtoffers die nog steeds begraven liggen. Wat doe je als kogels uit china te duur zijn om mensen te vermoorden, dan snij je hun keel door met palmtakken, of je slaat vrouwen en babies dood tegen een boom (de killing tree).  

 Er is in 1988 begonnen met het bouwen van een herdenkkingstoren (Stupa) waar de schedels van 5000 mensen liggen. Echter werden in de jaren erna nog zoveel meer slachtoffers gevonden dat ze op een gegeven moment gestopt zijn met het openen van de massagraven.  

   
Met beide benen weer op de grond zijn we vervolgens naar het Tuol Sleng (S 21 gevangenis) gegaan. Vanaf hier werden veel mensen naar de killing fields gedeporteert. Het waren vooral stedelingen en hoger opgeleiden die eraan moesten geloven. De mensen van het platteland hadden vaak geen opleiding gehad en hadden geen idee van het stadsleven. Zij waren dan ook veel kneedbaarder voor de communistische ideologie van Pol Pot. De mensen die in Tuol Sleng terecht kwamen waren vaak onschuldig maar werden net zolang gemartelt tot ze uiteindelijk maar hun valse beschuldigingen bekenden. (nagels die eruit werden getrokken waarna alcohol over de wonden werd gegoten of of onderste boven gehangen worden tot je bewusteloos was en dan werd je in een pot mest gestopt zodat je weer bij kwam)  

 Er hingen ook nog wat posters met verklaringen van het kleine aantal mensen die de 3 jaar van gruwelijkheden hebben overleeft. Dit waren vrij indrukwekkende verklaringen. 

Na dit stukje gruwelijke geschiedenis zijn we terug gebracht naar ons hostel. Daar hebben we snel onze sportkleren aangetrokken en zijn weer een uurtje een sportschool ingedoken. Stiekem zijn we wel nieuwsgierig hoeveel liter zweet we al zijn verloren de paar keer dat we zijn wezen sporten. Nadat Toi (onze prive tuk tuk chauffeur) ons weer naar het hostel had gebracht zat zijn werk erop. In het hostel hebben we een douche genomen met onze sportkleding aan om dit enigzins schoon te krijgen. Ondertussen was het alweer tijd voor wat voedsel. We zijn hiervoor de straat opgegaan en hebben uiteindelijk heerlijk gegeten bij een lokaal restaurantje.

Ondertussen was Romina ook aangekomen bij het Mad Monkey hostel in Phnom Penh. Daar hebben we ‘s avonds nog even een drankje mee gedaan in de bar van Mad Monkey. Tot nu toe waren de meeste gangmakers van de hostels prima personen die het ook gewoon gezelliger maakten. Echter was Jeffrey (gangmaker) bij Mad Monkey een irritante schreeuwlelijk die veels te hard zijn best deed om mensen aan het drinken te krijgen. Nadat de bar van Mad Monkey dichtging zijn we dus ook lekker naar bed gegaan omdat wel toch al vernomen hadden dat de club waar hij je naar toe bracht niet echt boeiend en relatief veels te duur was.